Ümit KOÇ

EMAN

Bin kumaşa sarıp, gizlesem özümü
Unutsam zamanı, lal etsem sözümü

Gönlüm bir meyit, duymasın kimse onu
Yalnız Mevlam dinlesin, öncesini sonunu

Bir emanlık hak verse, bu gidişin sonunda
Sela ya da gerek yok, yolcu zaten yolunda

Ne insan sahipsiz ne mezar sessizmiş
Aşıklar ölmez,  Ölen hayvan imiş

Zifiri karanlığa, sarılıp da uyudum
Bir ömrün harmanını, bir gecede savurdum

Bir çuval pirince,  giren taşı sordular
Dünü, yarını eleyip, ayıklayıp buldular

Bir yetimin saçında, görsem yedi asrı
Düştükçe kaldırır, bir el beni yukarı

Ben sende kaybolsam, olsam bir hükümsüz. 
Mühür sahibi Rabb'im,  koyma bizi mühürsüz.